آب‌هاي زيرزميني، همواره به عنوان يكي از منابع مهم و عمده تأمين آب شرب و كشاورزي به ويژه در مناطق خشك و نيمه خشك مطرح بوده‌اند. در مطالعه حاضر، راه‌کارهای مختلف مدیریت منابع آب زیرزمینی شامل برداشت آزاد، کنترل بهینه برداشت از آب‌های زیرزمینی، بهره‌برداری از آب‌های زیرزمینی و سیاست مالیاتی، دخالت دولت و کنترل قانونی مورد مقایسه قرار گرفته‌اند. در چنين شرايطي بهره‌برداري بهينه از آبخوان‌ها و فراتر از آن در‌سطح حوضه‌هاي آبريز نيازمند مديريتي است كه با توجه به ويژگي‌هاي كمي و كيفي مخازن آب زيرزميني بتواند قابليت آنها را از نظر توسعه يا وضعیت بحراني تعيين و از بروز خسارت جبران ناپذير جلوگيري نمايد. اين گزارش سعي دارد، رابطه بين بهره‌برداري بي‌رويه از آبخوان‌ها و پيامدهاي آن را بيان نمايد. در همين رابطه دشت سرو به عنوان مطالعه موردي يكي از دشت هاي بحراني كشور انتخاب گرديده است.