آموزش و پرورش از مهمترین نهادهای اجتماعی فرهنگی بشمارمی رود که نقش اساسی و مهمی را در تربیت کردن نیروهای انسانی به عهده دارد . در واقع ، کیفیت فعالیت سایر نهادهای اجتماعی تا اندازه زیادی به چگونگی عملکرد آموزش و پرورش بستگی دارد . کیفیت در حال حاضر یکی از محورهای اصلی همه مباحث آموزشی است و ارتقای آن مهمترین وظیفه وزارت آموزش و پرورش است.
دردنیای امروز آموزش نه تنها یک سرمایه گذاری برای بهره برداری هرچه بیشتر از منابع انسانی، بلکه اصل سازندگی نسل آینده است. در این میان نقش مدارس از همه پررنگ تر است و رسالت آموزش و پرورش از همه خطیرتر. در سالهای اخیر بحث واگذاری بسیاری از سازمانها و ارگانهای دولتی در کشور به بخش خصوصی پررنگ تر شده که آموزش و پرورش نیز از این امر مستثنی نیست. مدارس غیردولتی جلوه بارز مشارکت تمام عیار خانواده ها در امر تعلیم و تربیت است. در این مدارس مدیران نظرگاه اولیاء در تربیت فرزندانشان را بیشتر اعمال می نمایند . اما مشکلات اساسی فراروی این مدارس قرار دارد که باعث کاهش کیفیت خدمات آموزشی در این مدارس می شود و آنها را به بنگاه های اقتصادی بدل کرده است .
به همین دلیل در این مقاله به پاره ای از مشکلاتی که این مدارس پیش رو دارند اشاره شده است و با توجه به کمبودها و نیازهایی که این موسسات غیر دولتی دارند سعی در ارائه راه حلی مناسب جهت بالا بردن کیفیت و خدمات رسانی بهتر به دانش آموزان می باشد.