نظر به اهميت سازه هايي كه در ارتباط با رودخانه ها ايجاد مي گردد و نقش بسزايي كه اين سازه ها در زندگي بشر دارند، بررسي پايداري آنها از اهميت ويژه اي برخوردار است. تاثير فاصله بين آبپايه ها و شكل آبپايه هاو همچنين آبشستگي موضعي پايين دست سازه و كنترل آبشستگي آن با استفاده از ريپ رپ از مهمترين مسايل در طراحي اين سازه ها است. در پروژه حاضر آبپايه ها به عنوان يكي از سازه هاي پركاربرد مهندسي رودخانه كه براي جلوگيري از فرسايش بستر رودخانه ها بكار مي روند، انتخاب شده است. همچنین در این نوع سازه ها، به منظور پایداری از یک لایه فیلتر استفاده می گردد. پرکاربردترین نوع آبپایه ها، آبپایه های بتنی یا سنگ و سیمان هستند. این سازه ها، با وجود این که هزینه ساخت بالاتری نسبت به مابقی انواع آبپایه ها دارند، ولیکن به دلیل سهولت ساخت، بسیار مورد استفاده قرار می گیرند. در این تحقیق به بررسی حالت های مختلفی پرداخته. که این آزمایشات بعد از شناخت پارامترهای موثر در این خصوص با ساخت مدل های فیزیکی در 2 فاصله 1 متری و 2 متری از هم و با 4 عدد آبپایه صلب، در 2 دبی مختلف و 2 عمق پایاب، بدون کنترل آبشستگی در جلوی آبپایه ها، تعیین و مقایسه شدند. نتایج نشان داد با افزایش عمق بحرانی، حداکثر درصد آبشستگی رخ می دهد.در عمق بحرانی yc=0.067 m/s ماکزیمم آبشستگی را نسبت به عمق بحرانی yc=0.054 m/s رخ داده است.