نظر به اهميت سازه هايي كه در ارتباط با رودخانه ها ايجاد مي گردد و نقش بسزايي كه اين سازه ها در زندگي بشر دارند، بررسي پايداري آنها از اهميت ويژه اي برخوردار است. تاثير فاصله بين آبپايه ها و شكل آبپايه هاو همچنين آبشستگي موضعي پايين دست سازه و كنترل آبشستگي آن با استفاده از ريپ رپ از مهمترين مسايل در طراحي اين سازه ها است. همچنین در این نوع سازه ها، به منظور پایداری از یک لایه فیلتر استفاده می گردد. پرکاربردترین نوع آبپایه ها، آبپایه های بتنی یا سنگ و سیمان هستند. این سازه ها، با وجود این که هزینه ساخت بالاتری نسبت به مابقی انواع آبپایه ها دارند، ولیکن به دلیل سهولت ساخت، بسیار مورد استفاده قرار می گیرند. در این تحقیق به بررسی تأثیر پارامتر های مهم هیدرولیکی از جمله عمق پایاب و دبی جریان، قطر سنگدانه ها و میزان آبشستگی و فرسایش بستر وهمچنین کنترل آبشستگی آن با استفاده از ریپ رپ پرداخته. که این آزمایشات در حاات های متفاوتی انجام گرفته است. بعد از شناخت پارامترهای موثر در این خصوص با ساخت مدل های فیزیکی در فاصله 1 متری از هم و با 4 عدد آبپایه صلب، در 2 دبی مختلف و 2 عمق پایاب، بدون کنترل آبشستگی در جلوی آبپایه و با کنترل آبشستگی در جلوی آبپایه ها، و با 2 قطر سنگ چینی ( ریب رپ) 20 میلی متر و 40 میلی متر تعیین و مقایسه شدند. نتایج نشان می دهد که بیشترین میزان آبشستگی در دبی های حداکثر /s Q=0.0165 m3 ( متر مکعب بر ثانیه) و عمق پایاب های حداقل y0=0.05m رخ می دهد. روش سنگچین بطور قابل ملاحظه ای باعث کاهش آبشستگی می شود.