به منظور تثبیت شیب و تراز بستر و تراز سطح آب و همچنین جلوگیری از فرسایش خاک بستر رودخانه، می توان از این سازه استفاده نمود. آبپایه در عرض رودخانه به گونه ای ساخته می شود که تراز تاج آن برابر و یا بالاتر از تراز بستر باشد. به طوری که کف بستر در بالادست و پایین دست این سازه تقریباً یکسان است. از آن جایی که این سازه دارای ارتفاع کمی است و در زیر سطح آب قرار گرفته است. بسته به نوع مصالح به کار رفته در ساخت آن، دارای انواع مختلفی چون سنگی، بتنی، گابیونی یا توری سنگی، شمع کوبی یا سپری و چوبی می باشد که گاهی اوقات ممکن است این سازه را به صورت ترکیبی از این مصالح نیز بسازند. همچنین در این نوع سازه ها، به منظور پایداری از یک لایه فیلتر استفاده می گردد. پرکاربردترین نوع آبپایه ها، آبپایه های بتنی یا سنگ و سیمان هستند. این سازه ها، با وجود این که هزینه ساخت بالاتری نسبت به مابقی انواع آبپایه ها دارند، ولیکن به دلیل سهولت ساخت، بسیار مورد استفاده قرار می گیرند. در این تحقیق به بررسی تأثیر فاصله و شکل آبپایه ها و میزان آبشستگی و فرسایش بستر وهمچنین کنترل آبشستگی آن با استفاده از ریپ رپ پرداخته. که این آزمایشات در حاات های متفاوتی انجام گرفته است. بعد از شناخت پارامترهای موثر در این خصوص با ساخت مدل های فیزیکی در فاصله 1 متری از هم و با 4 عدد آبپایه صلب، در 2 دبی مختلف و 2 عمق پایاب، بدون کنترل آبشستگی در جلوی آبپایه و با کنترل آبشستگی در جلوی آبپایه ها، و با 2 قطر سنگ چینی ( ریب رپ) متفاوت تعیین و مقایسه شدند. نتایج نشان می دهد که هر چه فاصله بین آبپایه ها در بستر رودخانه های آبرفتی کمتر باشد باعث افزایش میزان آبشستگی خواهد شد، روش سنگچین بطور قابل ملاحظه ای باعث کاهش آبشستگی می شود.