پایداری اجتماعی معمولاً در ارتباط با مفاهیم اجتماعی سیاست های محیطی مورد بررسی قرار گرفته است، به جای این که به عنوان یکی از مولفه های تشکیل دهنده توسعه پایدار در نظر گرفته شود. پایداری اجتماعی نباید به غلط به عنوان حفاظت از وضعیت کنونی تفسیر شود، بلکه به معنای ساختارها و سیستم های اجتماعی است که منجر به ارتقا و بهبود جوامع می گردد. ارتباط چهره به چهره از نیاز های مهم انسان اجتماعی است و فقدان چنین ارتباطات بی واسطه ای می تواند تبعات منفی زیادی بر سلامت روانی افراد داشته باشد. نقش فضاهای شهری در پاسخ به نیاز ارتباط رودرروی انسان ها با یکدیگر بسیار با اهمیت است اگر ما بتوانيم كه روابط فضاها را بخوبي درك كنيم ، مي توانيم روابط انساني را نيز به خوبي در يك شهر پيش بيني كنيم و در قدم بعدي طرحي را مورد استفاده قرار دهيم كه بهترين نتيجه را در بر داشته باشد [1]. برای بررسی رابطه میان بافت شهر و وقایع آن نیز روش های متعددی به کار گرفته شده است. دراین میان، روش «چیدمان فضا» روش جامعی است که مهمترين كاربرد اين روش ، پيش بيني تغييرات قبل از اجراي آنهاست . در اصل اين روش بما كمك مي كند تا پيامد تغييرات فرم ، بر عملكرد و رفتار شهروندان قابل تصور باشد . به عبارتي تحقق واقعيت را قبل از وقوع به ما نشان مي دهد. در پژوهش حاضر با استفاده از تئوری چیدمان فضایی و به کارگیری نرم افزار مرتبط (depth map) رفتار افراد را در مکان پروژه با توجه به شاخص های بدست آمده در جهت پایداری اجتماعی ، پیش بینی می کنیم تا بتوانیم زمینی مناسب برای طراحی تالارشهر، مکانی متعلق به مردم شهر، که به خاطر حضور شهروندان و حیات اجتماعی طراحی می شود انتخاب کنیم و در نهایت به بهترین نتیجه برای طراحی دست یابیم.