پژوهش هاي انجام شده نشان مي دهد كه محيط علاوه بر عناصر كالبدي شامل پيام ها، معاني و رمزهايي است كه مردم بر اساس نقش ها، توقعات، انگيزه ها و ديگر عوامل آن را رمزگشايي و درك مي كنند (Rapaport 1990).. و در مورد آن به قضاوت مي پردازند . اين حس كلي كه پس از ا دراك و قضاوت نسبت به محيط خاص در فرد به وجودمي آيد حس مكان ناميده مي شود كه عاملي مهم در هماهنگي فرد و محيط ،باعث بهره برداري بهتر از محيط، رضايت استفاده كنندگان و در نهايت احساس تعلق آنها با محيط و تداوم حضور درآن مي شود.
در طی سده اخیر، واژه مکان همراه با طیف وسیع معانی، تقریباً در تمامی فضاهای معماری مطرح شده است. ساخت مکان، به معانی وباورهای انسان تجسد بخشیده و ارتباط عمیقی با ساحت های وجودی انسان و ارتباط وی با محیط اطراف خود دارد. از این رو پرداختنبه چگونگی ارتباط انسان با طبیعت به صورت تحدید شده در حوزه منظر و شناساندن نوع ارتباط شکل گرفته، گام اولیه در بررسی مفهوم مکان است. از سویی دیگر، باغ ایرانی به عنوان نمونه متعالی از منظر ایران، تصویر باورهای انسان ایرانی اسلامی در بطن تاریخ است.که علی رغم ناملایمات همچنان به عنوان الگویی موفق از آن یاد می شود.بدین منظور، پژوهش حاضر در تلاش است تا با بررسی عناصر باغ ایرانی، و تطبیق آنها با مفاهیم و اجزای مکان کیفیت هایِ واجدِمعنایِ حس مکان در باغ ایرانی را شناسایی کند.نگارنده این مقاله، به سبب باور به ارتباط ناگسستنی انسان و محیط، از رویکرد پدیدارشناسانه نسبت به مفهوم مکان و باغ ایرانی استفاده کرده است.
روش تحقیق در این کار، روش توصیف ی تحلیلی و ابزار جمع آوری اطلاعات، کتابخانه ای بوده است.
نتایج، حاکی از آن است که هر کدام از اجزای باغ، علاوه بر دار ابودن کیفیت هایی شناخته شده، به سبب داشتن کیفیت های لاهوتی و قدسی به انضمام بار معنایی و تاریخی، در جهت القای حس مکان به مخاطب نقش به سزایی دارند. مفاهیمی چون محصوریت، گستردگی، هندسه و فضا که از ارتباط بین عناصر باغ ایرانی به وجود آمده اند، دارای کیفیت هایی مادی و معنایی هستند که باغ ایرانی را واجد حس مکان می کنند.