امروزه مسئله پایداري با توجه به کمبود منابع فسیلی و توجه به انرژی های پاک، بیش از یک علم یا یک سبک، به یک ضرورت تبدیل گردیده است. معماري به طور عام و ساخت یک ساختمان به طور خاص بدون در نظر گرفتن مسایل مربوط به علم پایداري بحثی بی نتیجه می نماید. چرا که ساخت، برعکس تخریب بوده و در حقیقت ساختی که خود عامل تخریب محیط زیست می شود، چالش برانگیز می نماید. یکی از مباحث اصلی توسعه پایدار جلوگیري از تخریب طبیعت با استفاده از کاهش مصرف انرژي هاي تجدید ناپذیر و همزیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی می باشد. شهر آبادان یکی از جنوبی ترین شهرهاي استان خوزستان با توجه به شرایط آب و هوایی و موقعیت خاص جغرافیایی همچنین شرایط حاکم بر این منطقه به لحاظ تأثیرات جوي و آثار منفی ملاحظات زیستی حمله ور شده از اطراف و وجود ساختمان هاي صنعتی نظیر شرکت نفت و پالایشگاه تخریب کننده محیط زیست، نیاز بیشتري را به علمی تر شدن ساختمایه ها و شرایط ساخت ساختمان هاي واقع در خود را با رعایت مباحث علمی مطرح شده در توسعه پایدار طلب می کند. این مقاله سعی بر آن دارد با تعریف علم پایداري و بررسی شرایط اقلیمی مناطق گرم و مرطوب بالاخص شهر آبادان، تأثیرات پایدار شدن ساختمان در این مناطق را بررسی نماید.