با افزایش جمعیت روزافزون جمعیت شهرنشینی و تمرکز امکانات و خدمات در شهرها و غیر قابل پیش بینی بودن سوانح طببیعی(زلزله) و همچنین سیستم پیچیده شهرها و مشکلات ناشی از مدیریت آنها و وجود بافت کالبدی ناپایدار و عدم رعایت اصولی مهندسی و استاندارده ها در طراحی شهرها و همچنین آثار بلند مدت اجتماعی،اقتصادی، روانی ناشی از وقوع مخاطرات لزوم مطالعه تاب آوری در شهرها لازم و ضروری به نظر می رسد. هدف از این پژوهش ارزیابی تاب آوری شهر کامیاران در برابر سوانح طبیعی (زلزله) می باشد. لذا برای انجام این پژوهش دو محله تپه پیر محمد و صلاح الدین ایوبی مورد ارزیابی قرار گرفتند. روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی است و داده های کمی از طریق اسناد موجود و پیمایش در سطح محلات مورد مطالعه ، گردآوری شد. برای تعیین عوامل و معیارهای اثر گذار از اساتید و کارشناسان مربوط نظر سنجی صورت گرفت و در نهایت 30 زیر معیار در 5 معیار مختلف اقتصادی،محیط زیست، اجتماعی-فرهنگی، نهادی، کالبدی و کاهش مخاطرات انتخاب شدند. پرسشنامه ای تدوین شد و از ساکنان خواسته شد تا شدت مولفه ها در سطح محلات در قالب طیف پنج گزینه ای لیکرت امتیاز دهی کنند. جامعه آماری تحقیق خانوار های ساکن محله های مرد بررسی است. روش نمونه گیری روش تصادفی ساده است و برای برآورد حجم نمونه از روش کوکران استفاده گردید. در نهایت برای ارزیابی تاب آوری دو محله مورد برسی از روش فرآیند تحلیل شبکه ای و از نرم افزارSuper Decisions بهره گرفته شد. نتایج تحقیق نشان داد که میزان تاب آوری در محله صلاح الدین ایوبی (با کسب امتیاز676/0) در وضعیت بهتری نسبت به محله تپه پیر محمد(با کسب امتیاز 323/0) است.