هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی امکان سنجی بکارگیری تراورسهای بتنی به جای تراورسهای چوبی در شبکه های ریلی می باشد .تراورس یکی از مصالح تشکیل دهنده خطوط راه آهن است ،وظیفه آن دریافت نیروهای واردشده از چرخهای بوژی ها ازطریق ریل وسپس انتقال آن نیروها به لایه های بالاست و درنهایت به زیرسازی مسیر است. اگر فاصله تقریبی تراورس ها را شصت سانتی متر در نظربگیریم در طول یک کیلومتر ازمسیر راه تقریبا 1670 تراورس باید مورد استفاده قرار بگیرد واین مساله بیانگر این مطلب است که بخش عمده ای از هزینه های احداث راه آهن مربوط به هزینه های تراورس می باشدو همچنین در کشورایران به دلیل کمبود چوب(ناشی از کمبود جنگلها) و یالااقل چوب و الوار مورد نیاز ساخت تراورس های چوبی ، باید به فکر جایگزینی ترارورسهای چوبی بود . بنابراین تهیه تراورس هایی که ازنظرفنی واقتصادی پاسخگوی نیازها باشند احساس می شود . درکشور ایران به دلیل کمبود چوب.اطلاعات به دست آمده از اجرای پژوهش حاضر نشان می دهد تراورس بتنی به دلایل داشتن مزایای بالا از قبیل بالا بودن مقاومت جانبی خط آهن و امکان حرکت با سرعت زیاد بر روی خطوط ، تحمل بالای در مقابل تنش های وارده به علت فشاری بودن تنش وارده بر بتن جایگزین مناسب برای تراورس های چوبی محسوب می شود.