امروزه یکی از مهمترین چالش های مجموعه های مسکونی در کلانشهرها عدم وجود فضای مکفی برای اجماع و تعاملات فردی و جمعی ساکنین در محیطی مفرح و پویا می باشد که با نادیده گرفتن آن مشکلات روحی و هنجارهای اجتماعی زیادی در فضای خانه و خانواده رخ می دهد که مهمترین آن کمبود فضای مناسب برای گذران اوقاتی از روز در کنار افراد جامعه می باشد ودلایل عمده ی آن نگاه اقتصادی و کلان به هزینه های مصرفی و نادیده گرفتن قسمت های کارا و عملکردی در یک ساختار مسکونی به ویژه فضای بام می باشد در واقع فضای بام از دیرباز به دلیل ناکارآمدی و نقش تاسیساتی در ساختمان های مسکونی ایرانی به شکلی نا مفهوم نادیده گرفته شده است که از مهمترین آنها عدم آگاهی از ماهیت کاربردی بودن این فضا به عنوان یک کریدور سبز در ساختارهای مسکونی می باشد.در واقع بام های سبز به عنوان مدل جدیدی بر بهینه کردن فضاهای بلااستفاده ی ساختمان بویژه در شهرها و مجموعه های مسکونی پرجمعیت که سرانه ی فضای سبز آنها از مسیر پارک ها و حاشیه ی شهرها حاصل می شود نقش یک ضرورت برای ساکنین و هزینه آور بر مجریان ساخت را دارد که در نگاه بلند مدت سود آوری مادی و روانی را بر هر دوطرف با توجه به سود آوری بخش ساخت تامین می نماید. در این پژوهش با توجه به موضوعیت بام سبز استفاده از منابع مکتوب در تشریح مبانی اولیه برای مخاطبین عموم و تحلیل نمونه های موردی و ارائه عملکردی بهینه از مسیر تحقیقات میدانی با توجه به نیاز سنجی از مسیر پرسش و پاسخ ساکنین مجموعه های مسکونی امروزه که عدم آگاهی به نسبت استفاده از چنین فضایی را یک ضرورت نمی دانند به نتایج کلی و راهکارهای اصلی به خاتمه ی پژوهش دست یافته خواهد شد.