حفاظت از حقوق کودکان در فضای مجازی یکی از مسائل مهم و پیچیده حقوقی و اجتماعی در عصر دیجیتال است که توجه به آن ضرورت فزاینده‌ای یافته است. پرسش اصلی این تحقیق این است که چالش‌های حقوقی موجود در قوانین کشور در زمینه حمایت از کودکان در فضای مجازی چیست و چگونه می‌توان این خلأها را پر کرد. اهمیت این موضوع از آنجا ناشی می‌شود که کودکان به دلیل آسیب‌پذیری بالا و عدم آگاهی کافی از تهدیدات دیجیتال، در معرض خطرات جدی قرار دارند و خلأها و نواقص قانونی می‌تواند زمینه‌ساز نقض حقوق آنان و افزایش آسیب‌های روانی، اجتماعی و اخلاقی شود. هدف اصلی مقاله بررسی وضعیت قوانین و مقررات داخلی ایران در حوزه حمایت از کودکان در فضای مجازی، تحلیل خلأها و چالش‌های حقوقی و ارائه راهکارهای بهبود آن‌ها است. روش پژوهش در این مقاله توصیفی–تحلیلی و مبتنی بر مطالعه اسنادی و تطبیقی است و با بررسی قوانین داخلی، رویه قضایی، دکترین حقوقی و اسناد بین‌المللی، به تحلیل جامع وضعیت موجود پرداخته می‌شود. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که قوانین موجود در ایران پراکنده و ناقص هستند، تعریف مشخصی از جرائم نوظهور در فضای مجازی ارائه نشده و ضمانت‌های اجرایی کافی برای حمایت از حقوق کودکان در این فضا وجود ندارد. همچنین فقدان رویه قضایی منسجم و هماهنگی ناکافی با استانداردهای بین‌المللی موجب شده که حمایت مؤثر از کودکان تحقق نیابد. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که تدوین قانون جامع، ایجاد شعب قضایی تخصصی، آموزش قضات و والدین، الزام پلتفرم‌ها به نظارت و حذف محتوای مضر و هماهنگی با اسناد بین‌المللی می‌تواند خلأهای موجود را پر کرده و امنیت حقوق کودکان در فضای دیجیتال را بهبود بخشد. نوآوری این مقاله در ارائه تحلیل جامع و تطبیقی هم‌زمان از قوانین داخلی، رویه قضایی و تجارب بین‌المللی و ارائه راهکارهای عملی و کاربردی برای بهبود وضعیت حقوق کودکان در فضای مجازی است.