هیستون داستیلاز ها (HDACs) آنزیم‌هایی هستند که با بازسازی ساختار کروماتین نقش مهمی در تنظیم بیان ژن‌ها دارند. دراثر بی‌نظمی در بیان یا فعالیت HDACs ، عدم تعادل در استیلاسیون هیستون ها در تعدادی از انواع سرطان‌ها دیده‌شده است. مهار هیستون داستیلاز به‌عنوان یک استراتژی بالقوه برای معکوس کردن این تغییرات اپی‌ژنیک نابجا در نظر گرفته می‌شود. چندین ساختار از کلاس‌های مختلف مهارکننده‌های هیستون داستیلاز طبیعی یا مصنوعی شناخته‌شده است که به این آنزیم‌ها متصل شده و استیلاسیون هیستون را القا می‌کنند. در این مقاله اثر مهارکنندگی چهارترکیب فورموننتین، گلیسیتین گلوکورونید، کوجیک اسید و تیموکینون بر فعالیت آنزیم هیستون داستیلاز با کد 1T69 در پایگاه PDB و با استفاده از نرم‌افزار PYRX و به‌صورت شبیه‌سازی بررسی شد که از میان آن‌ها می‌توان گلیسیتین گلوکورونید را با داشتن بهترین انرژی اتصال به‌عنوان کاندیدای مناسبی براي بررسی‌های تکمیلی در شرایط آزمایشگاهی برای بررسی اثر مهارکنندگی این ترکیب بر هیستون داستیلازها معرفی کرد.