زمینه و هدف: کورکومین، ترکیب فعال اصلی زردچوبه، دارای اثرات ضدالتهابی، آنتی‌اکسیدانی و ضدسرطانی گسترده‌ای است. در سال‌های اخیر، استفاده از این ترکیب طبیعی در طب دامپزشکی، به‌ویژه در حیوانات خانگی مانند سگ و گربه، مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه مرور سیستماتیک شواهد علمی موجود درباره اثرات فارماکولوژیک، فارماکوکینتیک و کاربردهای درمانی کورکومین در حیوانات خانگی با تمرکز در فاصله سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۵ بود.
روش کار: جستجوی جامع در پایگاه‌های اطلاعاتی PubMed، Scopus و Google Scholar با استفاده از کلیدواژه‌هایی شامل «curcumin»، «turmeric»، «dog»، «cat»، «veterinary» و ترکیب‌های مرتبط (به زبان انگلیسی) بود. فرآیند انتخاب مطالعات مطابق با دستورالعمل PRISMA در چهار مرحله (شناسایی، غربالگری، بررسی صلاحیت و درج نهایی) صورت گرفت و مطالعات مرتبط با اثرات کورکومین بر سگ‌ها و گربه‌ها استخراج و تحلیل شدند.
یافته‌ها: 21 مطالعه وارد فرایند مرور سیستماتیک شد. نتایج حاصل از مطالعات بررسی‌شده نشان دادند که کورکومین از طریق مسیرهای مختلفی نظیر مهار فاکتور NF-κB، کاهش بیان COX-2 و iNOS و القای مسیر آنتی‌اکسیدانی Nrf2 می‌تواند در درمان بیماری‌های التهابی، مزمن، گوارشی، و اختلالات سیستم ایمنی در حیوانات خانگی مؤثر باشد. با این حال، زیست‌فراهمی پایین کورکومین یکی از چالش‌های اصلی مصرف خوراکی آن است که با استفاده از فناوری‌های نوین نظیر نانوفرمولاسیون‌ها تا حدودی برطرف شده است.
نتیجه‌گیری: شواهد موجود نشان می‌دهد که کورکومین دارای پتانسیل درمانی قابل‌توجهی در حیوانات خانگی است، اما به‌کارگیری آن در دامپزشکی نیازمند توجه به دوز، شکل دارویی، و ارزیابی‌های بیشتر بالینی است. استفاده از سامانه‌های نوین دارورسانی می‌تواند افق‌های جدیدی در بهره‌برداری درمانی از این ترکیب طبیعی در دامپزشکی فراهم سازد.