در معماری پایدار، توجه به اقلیم و اصول بوم‌شناسی بصری از عوامل کلیدی در بهینه‌سازی تهویه طبیعی و کاهش مصرف انرژی محسوب می‌شود. مناطق گرمسیری به دلیل شرایط اقلیمی خاص، نیازمند راهکارهای طراحی مناسب برای ایجاد آسایش حرارتی و کاهش وابستگی به سیستم‌های مکانیکی هستند. این پژوهش به‌صورت کتابخانه‌ای انجام شده است. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که اصول بوم‌شناسی بصری و تهویه طبیعی نقش مهمی در طراحی پایدار معماری دارند. بررسی‌های انجام‌شده حاکی از آن است که بوم‌شناسی بصری، از طریق سازگاری‌های بینایی موجودات و تأثیرات تغییرات محیطی، می‌تواند در حفاظت محیط‌زیست و طراحی اکولوژیک مؤثر باشد. همچنین، بهینه‌سازی تهویه طبیعی وابسته به عوامل متعددی مانند اقلیم، توپوگرافی، طراحی شهری و فرم معماری است که در صورت نادیده گرفتن هر یک، مصرف انرژی افزایش می‌یابد. راهکارهایی همچون افزایش فاصله بین ساختمان‌ها، استفاده از پلان‌های کشیده، سقف‌های بلند و تهویه متقاطع به بهبود گردش هوا و کاهش دمای داخلی کمک می‌کنند. در زمینه معماری پایدار، یافته‌ها نشان می‌دهند که ترکیب اصول بوم‌شناسی، بهره‌گیری از مصالح دوستدار محیط‌زیست و طراحی اقلیمی، تأثیر بسزایی در کاهش اثرات زیست‌محیطی و افزایش آسایش ساکنان دارد. در نهایت، چالش‌های اقلیمی، به‌ویژه در مناطق گرمسیری، مستلزم اتخاذ راهبردهای خاصی مانند بام‌های سبز و طراحی هوشمندانه مسیرهای جریان هوا هستند تا تعادل بهینه بین آسایش حرارتی و کارایی انرژی برقرار شود. به طور کلی نتایج تحقیق نشان می‌دهد که بهره‌گیری از اصول بوم‌شناسی بصری در کنار فناوری‌های نوین، امکان ایجاد فضاهای پایدار، اقتصادی و کارآمد را فراهم می‌کند که نه‌تنها باعث کاهش مصرف انرژی، بلکه موجب افزایش آسایش و بهبود شرایط زیست‌محیطی در مناطق گرمسیری خواهد شد.