درک یک اثر معماری نه ‌تنها به ویژگی‌های ظاهری و ساختاری آن بستگی دارد، بلکه تحت تأثیر تجربیات، زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی فرد نیز قرار می‌گیرد. درک آثار معماری به‌عنوان یک پدیده فرهنگی و اجتماعی، همواره تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار دارد. این مقاله به روش توصیفی ،تحلیلی تدوین شده و هدف آن تحلیل درک و دریافت یک اثر معماری از منظر فلسفه هرمنوتیکی می پردازد و بر تأثیرات متقابل میان مخاطب و اثر تأکید می‌کند. با بررسی چگونگی تفسیر اثر توسط مخاطب، مشخص می‌شود که عوامل فردی، زمینه‌ای و فرهنگی نقش مهمی در شکل‌گیری برداشت‌ها دارند . هر مخاطب با تجربیات و زمینه‌های اجتماعی خاص خود به اثر نزدیک می‌شود، که این فرآیند می‌تواند منجر به تفاسیر و معانی متنوعی از یک اثر واحد شود. نتایج نشان می‌دهد که استفاده از رویکرد هرمنوتیکی می‌تواند به طراحان و معماران کمک کند تا در فرآیند طراحی، به ابعاد انسانی و اجتماعی آثار خود توجه بیشتری داشته باشند. این توجه نه‌تنها به غنای فرهنگی فضاها می‌افزاید بلکه به بهبود تعاملات اجتماعی و کیفیت زندگی در محیط‌های معماری نیز منجر می‌شود.