این مقاله به بررسی اصول، تکنیکها و چالشهای معماری و شهرسازی پایدار بهعنوان رویکردی ضروری برای تحقق آیندهای سبز میپردازد. با افزایش نگرانیها در مورد تغییرات اقلیمی و بحرانهای زیست محیطی،نیاز به طراحی و اجرای پروژههای معماری و شهری که کمترین تأثیر منفی را بر محیطزیست داشته باشند،بیش از پیش احساس میشود. یکی از مهم ترین و کارامد ترین رویکردهای طراحی محسوب می شود و توسط راهکارهایی « معماری سبز » امروزه ما بین رویکردهای مختلف در طراحی معماری که در آن ارائه شده است سعی در به حد اقل رساندن اثرات مخرب ساختمان بر طبیعت و همسویی با آن دارد. توجه به طبیعت در بسیاری از تمدن های باستانی و معماری های سنتی از جمله معماری سنتی ایران مبذول شده است، اما با این حال با اندیشه های امروزی برای ساخت بنا در تقابل است ولی اقتصادی ترین شیوه ی طراحی معماریست. طراحی بناهای سبز به صورت منفرد در کنار مزایایی که دارد اما کافی نیست و نیازمند طراحی شهری سبز میباشد. .در معماری و شهرسازی،مفهوم توسعه با واژگان دیگری مانند پیشرفت،رشد و گسترش مترادف شده است. در حالی که هرکدام از این مفاهیم،بار معنایی و علمی متفاوت و متمایزی دارند.در هرحال توسعه پایدار در معماری و شهرسازی، میتواند در قالب توسعه اقتصادی،به رشد اقتصاد معماری و شهر،در مفهوم پیشرفت،به حرکت مستمر و فزاینده قرارگیری در عرصههای رو به جلوی علمی،فرهنگی و موارد مشابه،و در مفهوم گسترش،به توسعه کالبدی شهر رهنمون شود.