هنر و معماری اسلامی به‌عنوان بخشی از تمدن اسلامی، نمایانگر زیبایی، خلاقیت و اندیشه‌های عمیق مذهبی و فلسفی مسلمانان در طول تاریخ است. این هنر در قرن هفتم میلادی و هم‌زمان با ظهور اسلام شکل گرفت و تحت تأثیر فرهنگ‌ها و تمدن‌های مختلف در نواحی وسیع جهان اسلام توسعه یافت.یکی از عمده‌ترین ویژگی‌های هنر اسلامی، عدم توجه به تصویرسازی انسان در بسیاری از آثار است. به جای آن، هنرمندان بر روی طراحی‌های انتزاعی، خوشنویسی و استفاده از رنگ‌های مختلف کار کرده‌اند. این عناصر نه‌تنها زیبایی بصری خاصی ایجاد می‌کنند بلکه معانی عمیق فلسفی و مذهبی نیز به همراه دارند. خوشنویسی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین هنرها در فرهنگ اسلامی شناخته می‌شود و نسخه‌های خطی از جمله قرآن کریم، به‌عنوان نمادی از کمال و زیبایی محسوب می‌شوند.معماری اسلامی به‌عنوان بیان فرهنگی و مذهبی شامل ساخت ساختمان‌هایی مانند مساجد، مدارس و کاخ‌ها است که هر یک ویژگی‌های خاص خود را دارند. از جمله ساختمان‌های مشهور می‌توان به مسجدالحرام در مکه، مسجدالنبی در مدینه و مسجد جامع در اصفهان اشاره کرد. گنبدها، قوس‌ها و مناره‌ها از ویژگی‌های برجسته معماری اسلامی هستند که به ایجاد جوی معنوی و دلنشین کمک می‌کنند.معماران و هنرمندان اسلامی در تفکر مربوط به زیبایی‌شناسی مذهبی، زمینه‌های کمال و دانش خود از مفاهیم وجود را در خلاقیتی مبتنی بر شهود تحت تأثیر آفرینش الهی آشکار کرده‌اند. این روند در استمرار فرم و محتوا در اشکال مختلف هنر و معماری، در راستای نمایش اصل وحدت الهی که معنای قطعی کلمه توحید است، تجلی می‌یابد. در نهایت، درک صحیح از هنر و معماری اسلامی نیازمند تغییر بنیادی در نگاه به این حوزه‌ها است.