می‌توان اذعان داشت که هویت، اصلی‌ترین و پیچده‌ترین بعد هر موضوع است. طرح پرسشی از هویت، می‌تواند راه را برای درک بهتر بگشاید. هویت می‌تواند فردی یا اجتماعی باشد که فرد، جامعه و در نهایت شهر را در بر می‌گیرد. شهرهایی که سالیان دور و دراز مردمان خود را در آغوش می‌کشیدند،‌ حال بی مهری را الگوی رفتاری خویش قرار داده اند. اما تکلیف این بی‌مهری چه می‌شود؟ آیا شهر به تنهایی برای خود هویتی می‌سازد؟ آیا معماری، بخشی از شهر و شهر در برگیرنده‌ی هویت معماری نیست؟ اینجا مجالی خواهد بود برای بررسی آنچه تا کنون به آسانی از کنار آن گذر کردیم؛ تاثیرات و تصمیمات فرد، انتخابات جوامع برای تغییر روش زندگی، تاثیرات محیط زیست، بناهایی که از سالیان دور و دراز با ما هستند و در نهایت سایه‌ی مذهب و فرهنگ، بر روی چهره‌ی هویت ساز شهر، آن را دستخوش تغییراتی کرده که در طول این مقاله، موارد متاثر بر هویت شهرها مورد بررسی قرار گرفته‌اند. طبق بررسی‌ها عوامل معماری مانند نماسازی، استفاده از رنگ‌ها، ارتفاع ساختمان‌ها، عدم بومی‌سازی و رعایت الگوهای مختص هر شهر و عوامل غیر مرتبط با معماری مانند مذهب و فرهنگ، تاریخ و الگوهای محیط زیستی توانسته‌اند زمینه ساز هویت شهر بوده یا خود نمادی برای هویت شهر باشند. در میان همه‌ی آنچه گفته شد،‌ چیزی به نام مدرنیته و تفکر مدرن، ناخواسته ضربه‌ای سهمگین بر پیکر ظواهر و هویت شهرها در تمام نقاط جهان وارد کرد. اینجا بحث اصلی این است که نمی‌توان تماما مدرنیته و هر پایه و اساس جدیدی را نقض و تا ابد بی توجه به میل و نیازهای جدید بشریت راه گذشتگان را پیش گرفت. آنچه قابل بررسی است روش هماهنگ سازی این موارد، بدون آسیب به سیمای شهری بوده و باید به هویت شهرها جان دوباره‌ای بخشید. اساس کار این مقاله پیدا شدن دیدگاهی روشن و واضح و پاسخ به چراها، چگونه‌ها و دغدغه‌های ایجاد شده در پس این تغییرات هویت شهر بوده و امید است با بازگشایی راه هموارتری در ذهن و عملکرد همراه باشد. این مقاله با هدف شناسایی معضلات و غلبه بر آن‌ها با رویکرد مروری تهیه و بیان شده است.