معماری، زبان بی‌کلامی است که در هم‌نشینی ظریف خطوط، فرم‌ها، و فضاها، فرهنگ، فلسفه و روان انسان را بازتاب می‌دهد. این پژوهش، با تمرکز بر تطبیق میان معماری فضاهای آرامش‌بخش در فرهنگ‌های آسیای شرقی و اروپایی، می‌کوشد تا مفاهیم متضاد و مکمل آرامش را در بسترهای متفاوت فرهنگی و فلسفی بررسی کند. از مینیمالیسم ذن ژاپنی که سکون و تأمل را از دل طبیعت به ارمغان می‌آورد، تا نظم و تقارن باغ ورسای فرانسه که شکوه اجتماعی و قدرت انسانی را بازنمایی می‌کند، هر دو فرهنگ مسیرهای متنوع اما هم‌راستا به سوی آرامش انسان پیموده‌اند.روش تحقیق این مطالعه، مبتنی بر تحلیل تطبیقی و بهره‌ گیری از منابع معتبر علمی، شامل کتب و مقالات تخصصی در زمینه معماری، فلسفه و روان‌شناسی محیط بوده است. نمونه‌های موردی همچون باغ کنروکو-ان ژاپن و باغ ورسای فرانسه، به‌عنوان نقاط کانونی برای تحلیل‌های دقیق انتخاب شده‌اند.یافته‌ها نشان می‌دهند که معماری شرقی با تأکید بر پیوند مستقیم انسان و طبیعت، فضایی برای تأمل درونی فراهم می‌آورد، در حالی که طراحی غربی، با نظم و عملکردگرایی، بیشتر بر گردهمایی اجتماعی و نمایش قدرت تمرکز دارد. این تفاوت‌ها، گرچه در ابزار و بیان متفاوت‌اند، اما در هدف والای خود، یعنی ایجاد آرامش و توازن برای انسان، مشترکند.این پژوهش پیشنهاد می‌کند که معماران معاصر، از ترکیب زیبایی‌شناسی و فلسفه هر دو فرهنگ برای خلق فضاهایی که به نیازهای روانی، اجتماعی و زیست‌محیطی انسان پاسخ دهند، بهره گیرند. بدین‌گونه، معماری می‌تواند به پلی میان شرق و غرب تبدیل شود و آرامشی جهانی را در هیاهوی عصر مدرن به انسان هدیه دهد.