چوب به‌عنوان یک ماده بومی و طبیعی در معماری اماکن مذهبی شمال ایران، نقش حیاتی در شکل‌دهی به هویت فرهنگی، معنوی و زیبایی‌شناسی این بناها ایفا کرده است. در این پژوهش، تأثیر استفاده از چوب در معماری مذهبی شمال ایران با تأکید بر تزئینات چوبی، گره‌چینی و الگوهای طراحی مورد بررسی قرار گرفته است. چوب در این بناها نه‌تنها به‌عنوان مصالحی مقاوم در برابر اقلیم مرطوب شمال ایران عمل می‌کند، بلکه با تزئینات هنری خاص خود، فضایی معنوی و آرامش‌بخش را برای زائران فراهم می‌آورد. این تحقیق بر اساس تحلیل‌های کیفی و مطالعه نمونه‌های مختلف اماکن مذهبی چوبی در شمال ایران، به شناسایی نقاط قوت، ضعف، فرصت‌ها و تهدیدها (SWOT) پرداخته است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که اماکن مذهبی چوبی با وجود آسیب‌پذیری در برابر عوامل محیطی، ارزش‌های فرهنگی و تاریخی ویژه‌ای دارند که می‌توانند به قطب‌های گردشگری مذهبی و فرهنگی تبدیل شوند. همچنین، پیشنهاداتی برای بهبود وضعیت مرمت، حفاظت و توسعه گردشگری در این اماکن ارائه شده است. در نهایت، این پژوهش اهمیت حفاظت از میراث معماری مذهبی چوبی را در راستای تقویت هویت فرهنگی و معنوی این منطقه و جذب گردشگر تأکید می‌کند.