این پژوهش به بررسی قدمگاه ها به عنوان بخشی از میراث فرهنگی ، مذهبی و تاریخی پرداخته و نقش آن ها در شکل گیری باورهای جمعی ، فرهنگ معماری و هویت سازی جوامع مختلف را مورد تحلیل قرار می دهد . نتایج نشان می دهد که قدمگاه ها نه تنها جایگاه دینی ، بلکه نشانه هایی از هویت فرهنگی و تاریخی ملت ها بوده و در بسیاری از موارد ، به عنوان یادگاری از تمدن های پیش از اسلام ، تغییرات معنوی و معماری مهمی را در خود جای داده اند . قدمگاه ها ، به ویژه در ایران ، نه تنها اماکن زیارتی بلکه به عنوان نمادهایی از ارتباط میان تاریخ ادیان و میراث معماری شناخته می شوند . در این مقاله با هدف تمرکز بر قدمگاه جهرم ، به ریشه های تاریخی و مذهبی این بنا ، از دوره ساسانی تا اسلامی ، پرداخته شده و تاثیر باورهای دینی در تغییر کاربری این مکان ها بررسی شده است . علاوه بر این ، مشکلات ناشی از مرمت های غیر اصولی و بی توجهی به اصول حفاظتی این آثار برجسته شده است . روش پژوهش در این مقاله توصیفی و مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به مقاله ها و کتاب هایی با موضوع مرتبط با قدمگاه ها انجام پذیرفته است . یافته های تحقیق نشان می دهد که قدمگاه ها در طول تاریخ در تلاقی سنت های بومی ، باورهای مذهبی و معماری محلی قرار داشته اند و حفاظت از آن ها نیازمند درک عمیق تر از ارزش های تاریخی و معنوی این بناهاست .