با افزایش جمعیت و توسعه سریع شهر ها چالش هایی مرتبط با تامین مسکن و رشد پایدار در اقلیم های مختلف به ویژه در اقلیم معتدل و مرطوب به طور فزاینده ای مورد توجه قرار گرفته است که طراحی صحیح اصولی سازه ها با رویکرد معماری سبز می تواند کمک شایان توجهی در حل این چالش ها به جامعه سازندگان داشته باشد تا در گذر زمان بتوان اقلیم را با مساکن سازگار کرد از این رو پژوهش حاضر با هدف سنجش تطبیقی اصول معماری سبز در مناطق معتدل و مرطوب ایران و شناسایی چالش ها و فرصت ها صورت پذیرفته است تحقیق حاضر از نوع کاربردی به لحاظ ماهیت توصیفی تحلیلی و با روش اسنادی با بهره گیری از مطالعه و بررسی مقالات مرتبط در همین حوزه با روش کیفی می باشد. طراحی ساختمان‌ها باید با تأکید بر استفاده از مصالح محلی و بهینه‌سازی مصرف انرژی همراه باشد. یافته ها نشان داد که بهره‌گیری از سیستم‌های انرژی تجدیدپذیر و مدیریت منابع آبی از ضروریات این رویکرد است. همچنین، حفظ تنوع زیستی و توجه به بوم‌شناسی محلی باید در تمامی مراحل طراحی مدنظر قرار گیرد. در نهایت، همکاری میان معماران، مهندسان و محیط‌زیست‌دانان برای تحقق معماری پایدار کلیدی است.