هدف پژوهش حاضر که به بررسی رابطه خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی با نقش میانجی گری عزت نفس دانش آموزان (مورد مطالعه: دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی ناحیه 5 شهر مشهد) است. با توجه به این که دانش آموزان در فرهنگ و آموزش کشور نقش بسزایی دارند و می‌توانند تاثیر شگرفی در پیشبرد اهداف فرهنگی کشور داشته باشند، لذا دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی ناحیه 5 شهر مشهد رابطه جامعه آماری تحقیق حاضر قرار می گیرند که تعداد آنان 1235 نفر می باشد. بر اساس فرمول کوکران، حجم نمونه 351 نفر برآورد شد که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده برای تکمیل پرسشنامه ها از این گروه کمک گرفته شد. برای سنجش خودکارآمدی تحصیلی از پرسشنامه جینک و مورگان (1999)، برای سنجش پیشرفت تحصیلی از پرسشنامه فام و تیلور (1999) و برای سنجش عزت نفس از پرسشنامه کوپر اسمیت (۱۹۶۷) استفاده شد. روش پژوهش از نوع الگوی ساختاری؛ تحلیل مسیر می باشد .آزمون فرضیه ها و تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش رگرسيون چند متغيره و از نرم افزارهايSPSS و PLS استفاده شده است.نتیجه تحلیل مسیر بیانگر این است که بین خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی با نقش میانجی گری عزت نفس دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد. بین خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی و عزت نفس دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد. بین عزت نفس با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد