بررسی رابطه «زبان و مغز»، موضوع اصلی عصب¬شناسی زبان است. این پژوهش با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و مورد- شاهد صورت گرفته است. آزمودنی¬هاي مورد مطالعه در اين پژوهش شامل پنج بیمار آفازي دوزبانه كردي- فارسی می‌باشند كه كردي زبان اول و فارسی زبان دوم آن¬ها بوده كه به علت سکته مغزي و آسیب در نیمکره چپ مغز (ناحیه بروكا)، در بیمارستان عرفا نیایش شهر تهران بستري بوده‌اند. ابزار تشخیص، آزمون استاندارد و رایج زبان¬پریشی افراد دوزبانه BAT بود که روایی و پایایی آن مورد تأیید است. برای جمع¬آوری اطلاعات پرسشنامه و مصاحبه از کارت‌ها، ضبط صوت و ... استفاده شده است که اطلاعات از طریق نرم¬افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفته است. نوع زبان¬پریشی و یا به¬عبارتی اختلال آفازي در آزمودنی¬هاي تحقیق که افراد دو زبانه کردي- فارسی می‌باشند، از نوع بروکا تشخیص داده شده است .نتایج پژوهش حاضر نشان می‌دهند که: بیماران زبان¬پریش بروکای دوزبانه کردی- فارسی دچار اختلالات ساخت¬واژی در مورد مقوله اسم می‌شوند. این بیماران به طور میانگین 41% در مورد مقولات اسم دچار اختلال بودند که بیشترین اختلال را در اسم‌های مشتق 62% و کمترین اختلالات را در اسم‌های عام 18% داشته‌اند. با توجه به یافته¬های پژوهش، در میزان‌های متفاوت T و میزان معناداری 0.000 بین اختلالات ساخت¬واژی مقوله‌ اسم در بیماران زبان¬پریش بروکای دوزبانه کردی- فارسی تفاوت معناداری وجود داشته است. نتایج آمار توصیفی نشان داد که میزان اختلالات در مقوله‌های نه‌گانه متفاوت بوده به¬طوری که میزان اختلال در اسم مفرد 30%، در اسم «جمع» 48%، در «اسم جمع» 47%، در اسم عام 18%، در اسم خاص 32%، در اسم جامد 29%، در اسم مشتق 62%، در اسم معرفه 49%، و در نهایت در اسم نکره 56% بوده است. در میزان T 4.265 و میزان معناداری 003/0 اختلالات ساخت¬واژی مقوله اسم، در بیماران زبان¬پریش دوزبانه، در دو زبان کردی و فارسی دارای تفاوت معناداری بودند. نتایج آمارتوصیفی نیز نشان داد که: در مقولات اسم مفرد، جمع، اسم جمع، عام، جامد، مشتق، معرفه و نکره، بیماران در زبان کردی به عنوان زبان مادری عملکرد بهتر و اختلال کمتری داشته‌اند و تنها در مقوله اسم خاص میزان عملکرد و اختلال در دوزبان کردی و فارسی مشابه بوده است.