هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روایت¬درمانی بر انگ¬اجتماعی وشادکامی مادران کودکان با اختلال نقص¬توجه و بیش¬فعالی بود. روش پژوهش شبه¬آزمایشی با طرح پیش¬آزمون و پس¬آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران 30-35 ساله شهر تبریز در سال 1402 بود. نمونه آماری شامل 30 مادر بود که با استفاده از روش نمونه¬گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرارگرفتند. هر دو گروه در دو مرحله پیش¬آزمون و پس¬آزمون با استفاده از پرسشنامه شادکامی آکسفورد مورد ارزیابی قرارگرفتند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه¬ای یک روز در هفته، برنامه روایت¬درمانی را دریافت کردند، اما اعضای گروه کنترل هیچ اموزشی را دریافت نکردند. داده¬های حاصل از پژوهش از طریق تجزیه و تحلیل کوواریانس تک¬متغیره مورد بررسی قرارگرفتند. یافته¬ها نشان¬داد، روایت¬درمانی بر شادکامی(001/0P<)، تاثیر دارد. باتوجه به نتایج به¬دست آمده در این پژوهش می¬توان گفت که، روایت¬درمانی می¬تواند نشانگان¬ شادکامی را بهبود بخشد.