هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه دین گریزی با افسردگی در بین دانشجویان بوده است. افزایش احساس سلامت عمومی (کاهش افسردگی) یا روان شناختی افراد به عنوان هدف اصلی علم روان شناسی مد نظر قرار می گیرد.افسردگی در رابطه با عوامل و متغیرهای گوناگون و در اثر تاثیر این عوامل معانی متفاوتی پیدا می کند. یکی از این متغیرها که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است، دین گریزی می باشد، شاید بتوان گفت: دین گریزی با توجه به شرایط جامعه ایران با سایر جوامع وضعیتی متفاوت دارد. دین گریزی در این پژوهش در 5 مولفه در تعیین افسردگی مطالعه گردید. اولین یافته این تحقیق بیانگر وجود رابطه معنا دار بین متغیر« تفاوت دختر و پسر» «فرقه گرایی» ،« تضعیف باورهای دینی» و « ترک واجبات دینی» و « تضعیف اعتقادات دینی» است. طبق این یافته، دین گریز بودن افراد (بدون اعتقاد علمی و نظری به دین) با متغیر افسردگی ارتباط مستقیم دارد؛ یعنی افرادی که بدون اعتقاد عملی و نظری به دین می باشند از بعد افسردگی در سطح بالایی بوده و از میزان سازگاری اجتماعی مناسبی برخوردار نیستند.
نتیجه اینکه، احساس آرامش و شادی و سلامتی در زندگی، در گرو نوع بینش فرد در مورد زندگی و تفسیر و شناخت او از مسایل، رویدادها، و واقعیت ها می باشد. به دلیل آنکه دین و جهان بینی های توحیدی حاوی ساختار های منسجم و کلیتی معنا دار می باشند به قابلیت ها و توانایی های ذهنی و روانی افراد وسعت بخشیده، احساس آرامش و رضایت خاطر از زندگی را به ارمغان می آورند.