ذهنیت و ذهنیت روانی دو مؤلفه اصلی شناخت اجتماعی هستند که درجاتی از همپوشانی را نشان می دهند. ذهنی‌سازی شامل توانایی بازتاب در حالات ذهنی خود و همچنین حالات روانی دیگران است، در حالی که ذهنیت روان‌شناختی مستلزم توانایی درگیر شدن در خود بازتابی و تمایل به برقراری ارتباط با دیگران در مورد حالات ذهنی خود است. هدف اصلی این تحقیق بررسی مسیر رشد ذهنیت ذهنی و روانشناختی از نوجوانی تا بزرگسالی بود. علاوه بر این، این مطالعه بررسی کرد که چگونه جنسیت و پنج ویژگی بزرگ شخصیتی با این توانایی‌های شناختی تعامل دارند. گروهی متشکل از نوجوان و جوان، 14 تا 30 ساله، از دو مدرسه مستقل و دو دانشگاه برای شرکت در مطالعه انتخاب شدند. شرکت کنندگان مجموعه ای از اقدامات خود گزارش دهی را تکمیل کردند. نتایج نشان‌دهنده یک روند منحنی در توسعه ذهنیت ذهنی و روان‌شناختی است که نشان‌دهنده افزایش تدریجی این ظرفیت‌ها با افزایش سن و رسیدن به اوج خود در بزرگسالی جوان است. در تمام گروه های سنی، زنان به طور مداوم در ذهنیت سازی از مردان بهتر عمل می کردند. با این حال، برای زنان، تغییرات قابل توجهی در نمرات تنها بین گروه های سنی 17-18 و 20+ مشاهده شد. برعکس، مردان تغییرات قابل توجهی در نمرات بین گروه های سنی 14 و 15-16 و همچنین 17-18 و 20+ نشان دادند. در مورد ذهنیت روانشناختی، تغییراتی در تغییر نمرات وجود داشت، به طوری که زنان به طور مداوم امتیاز بیشتری نسبت به مردان نداشتند. نمرات زنان تنها در سنین 14 و 15-16 سال به طور قابل توجهی بالاتر بود. مشابه توانایی های ذهنی، نمرات زنان در ذهنیت روانشناختی از 14 تا 18 سالگی با تغییر قابل توجهی بین گروه های سنی 17-18 و 20+ ثابت باقی ماند. در مقابل، تغییرات قابل توجهی برای مردان بین 15-16، 17-18 و 20+ رخ داد. علاوه بر این، ارتباط مثبتی بین ذهن‌سازی و ذهنیت روان‌شناختی و ویژگی‌های شخصیتی توافق‌پذیری، گشودگی به تجربه و وظیفه‌شناسی کشف شد. ذهنیت روانشناختی همبستگی مثبت ضعیف تری با برونگرایی و گشودگی به تجربه نشان داد.