عناصر معماری و تزئینات در بناهای مربوط به دوره‌ی تیموریان مروج شاهکارهای این دوره هستند. عظمت مدارس و مساجد این دوره، الگوی شناخته شده در مسیر تفنّنی سبک تزئینات تلقی می‌گردند. کاشی‌کاری از مهم‌ترین مظاهر بروز مفاهیم معنوی و عرفانی در هنر ایران و تزئینات مساجد، مدارس و اماکن مذهبی به شمار می‌رود. کاربرد کاشی در معماری، نقش تزئین را به همراه دارد که این مصالح، بیشتر مربوط به محدوده‌ی جغرافیایی ایران بوده است. استفاده از طرح، نقوش و رنگ کاشی در زمینه متضاد، نقش‌های بزرگی را تداعی می‌کنند که در ابتدا عموماً از رنگ آبی به همین منظور استفاده شده است. ایجاد و استفاده از عوامل و مصالح موجود در کاشی‌کاری و کتیبه‌ها در تزئینات داخلی و بیرونی باعث گردیده تا ارتباط بصری مناسبی با بناها بوجود آید. در این مقاله ابتدا به بررسی تزئینات معماری تیموریان پرداخته و در ادامه، شناختی بر مدل‌های کاشی‌ معرق و تلفیق کاشی و آجر در کتیبه‌نگاری، مدارس غیاثیه خرگرد و الغ‌بیگ مورد بررسی قرار می‌گیرند. هدف از این پژوهش، نگاهی در تأثیرپذیری تزئینات مدارس، نوع کاشی‌کاری و کتیبه‌نگاری و تزئینات این دوره در مناطق خراسان و قلمرو حکومت تیموریان است.