گردشگری در گستره و فعالیت‌های انسان، به عنوان پدیده‌ای مکانی- فضایی شکل می‌گیرد. این پدیده زمینه را برای پیوندهای فضایی میان نقاط مبدأ و مقصد فراهم می‌آورد. بنابراین، برای هر منطقه جغرافیایی، پردازش گردشگری با توجه به تطبیق جاذبه‌ها، سکونتگاه‌ها و تسهیلات لازم انجام می‌شود. در نتیجه، شناسایی، ساماندهی و برنامه‌ریزی توسعه محورهای گردشگری ضرورت دارد. برای بررسي وضعيت گردشگري در محور خرم آباد-اراک، پژوهش حاضر با روش تحليلي- توصيفي صورت گرفت. جامعه آماري شامل 30 نفر (شامل 5 نفرکارشناس و متخصص حوزه گردشگری در استان لرستان و تعداد 25 نفر از ذینفعان جوامع بومی واقع در مسیر محور) بوده و داده ها با استفاده از مدل تحليلي SWOT تجزيه و تحليل شده اند. براساس بررسی های انجام شده و با توجه به ماتریس برنامه ریزی استراتژیک کمی می توان راهبرد «بسترسازي در زمینه پذيرش عملكردهاي جديد برای محور گردشگری» را به عنوان بهترین گزینه در جهت استفاده از فرصت ها و نقاط قوت و غلبه بر تهدیدات و نقاط ضعف دانست.