صنعت گردشگری که یکی از سریعترین صنایع در حال رشد دنیاست، در حال تبدیل شدن به یکی از ارکان اصلی اقتصادی کشورها و منبعی برای افزایش درامد ملی کشورها به شمار می رود. در صنعت گردشگری، یکی از جذاب ترین و شاید بتوان گفت جدیدترین بخش ها، گردشگری روستایی است که اخیرا بسیار مورد توجه قرار گرفته است. به همین خاطر، برنامه ریزان و سیاست گذاران گردشگری نیز گردشگری روستایی را ابزاری کمکی در کنار اقتصاد کشاورزی برای توسعه جوامع روستایی می دانند. صنایع دستی که قلب تپنده اقتصاد مناطق روستایی است، بخش مهمی از گردشگری را نیز در بر دارد و نقطه عطفی در توسعه نواحی روستایی و بویژه گردشگری انهاست. همچنین صنایع دستی با ایجاد رابطه پویا بین طبیعت، انسان و فرهنگ و اقوام مختلف، علاوه بر حفظ و اشاعه ارزش های فرهنگی، می تواند زمینه ساز گردشگری خلاق در نواحی روستایی نیز شود. صنایع دستی، حاصل روح مردم محلی و ائینه فرهنگ و تاریخ انهاست. رشد و رونق تولیدات صنایع دستی، در بهبود و توسعه اقتصاد و همچنین صنعت گردشگری نقش بالایی دارد و شاخص های حمایتی و مهارت ارتباطی در صنایع دستی، همبستگی مثبت و معناداری با توسعه گردشگری روستایی دارند.
علاقه ذاتی ایرانیان و همچنین تنوع فرهنگی و اقلیمی محل زندگی شان، زمینه ساز و عاملی موثر در تولیدات صنایع دستی غنی در مناطق مختلف شده است. صنایع دستی که از مظاهر فرهنگی و هنری هر جامعه ای است، می تواند عاملی مهم برای جلب و جذب گردشگر باشد، چرا که هر اثر صنایع دستی بازگوکننده ی خصوصیات فرهنگی، تاریخی و اجتماعی یک کشور و حتی منطقه به خصوص ان هنر است و می تواند نقش اساسی در شناساندن هنر اصیل و بومی و فرهنگ محلی باشد.
امروزه، توسعه پایدار در تمامی جوامع و کشورها و در نواحی کوچک و بزرگ اهمیت بالایی یافته است. رسیدن به توسعه پایدار، که دارای سه بعد محیطی، اقتصادی و اجتماعی است، نیازمند مشارکت جامعه محلی بوده و لازمه ی ان بکارگیری توانمندی های مردم محلی است. حال با توجه به پتانسیل های موجود در مناطق روستایی و توانمندی های جوامع محلی، می توانیم برنامه هایی جهت توسعه گردشگری و بهبود و رونق ابعاد توسعه پایدار در این نواحی بپردازیم.
در این تحقیق سعی شده است با مطالعه موردی روستای مهرگرد در شهرستان سمیرم، نقش صنایع دستی در توسعه پایدار گردشگری نواحی روستایی بررسی شده و عوامل موثر بر توسعه پایدار گردشگری روستایی، مورد ارزیابی قرار گیرد و نهایتا با توجه به امکانات، توانایی ها و ضعف و محدودیت های منطقه مورد مطالعه ، راهکارهایی بهینه جهت بهبود و رشد گردشگری و توسعه پایدار ان از طریق بکارگیری صنایع دستی ارائه شود.