در سیستم حکومتی شاهان صفوی، شاه حاکم جان و مال رعایای خویش و نیز تمامیت ارضی مملکت است. خودکامگی شاهان صفوی زمانی عواقب ناخوشایندی در جامعه را موجب می¬شد که برخی ویژگی¬های رفتاری آنها از اعتدال خارج شده و آسیب¬هایی به حکومت و جامعه وارد می¬کرد. در این نوشته سعی شده است ضمن بررسی رفتارهای شاهان صفوی که بیشتر ناشی از نوع تربیت آنان بوده است، با تکیه بر اسناد و مراجع و بر اساس روش تحقیق کتابخانه¬ای تأثیر ویژگی¬های رفتاری آنان در فروپاشی حکومت صفوی مورد واکاوی قرار بگیرد.