جاذبه ها و توانهای گردشگری از سرمایه های منحصر به فرد هر کشور و منطقه به شمار می رود که شناسایی، طبقه بندی و برنامه ریزی برای آن جهت توسعه گردشگری دارای اهمیت بالایی می باشد.در این راستا توسعه صنعت گردشگری نیازمند برنامه ریزی جامع و کارآمد زیرساخت های گردشگری بوده و این در حالی است که کشور ایران با توجه به ویژگی ها و توانهای منحصر به فرد خود، دارای قابلیت بالایی در زمینه توسعه این صنعت می باشد. در این پژوهش، سعی شده است با احصاء داده های مربوط به ایجاد انواع زیرساخت های گردشگری در کشور، تحلیلی تطبیقی از وضعیت ایجاد زیرساخت های گردشگری در استان های کشور در فاصله سال های 1396 تا 1401 ارائه دهد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که در بین 31 استان کشور، استان اصفهان در همه سال های مورد بررسی، بیشترین زیرساخت ایجاد شده و استان های سیستان و بلوچستان و سمنان کمترین زیرساخت ایجاد شده را در این دوره زمانی داشته اند. همچنین در بین سال های مورد بررسی، بیشترین زیرساخت ایجاد شده در سراسر کشور در سال 1397 و کمترین آن در سال 1400 بوده است که منظور از زیرساخت های گردشگری در اینجا انواع زیرساخت های اقامتی، پذیرایی، حمل و نقل و غیره بوده است.