اغلب کشاورزان، علی‌رغم این که نقش زیادی در تأمین مایحتاج جامعه بر عهده دارند در میان آن دسته از اقشار جامعه قرار دارند که ضعیف، مستضعف، کم‌درآمد و گاه به اصطلاح بیکار فصلی نامیده می‌شوند. در این راستا گردشگری کشاورزی به عنوان فرصتی برای کسب درآمد و توسعه کسب و کار کشاورزان مطرح شده است. استان لرستان نیز از دیرباز به عنوان یکی از استان‌های کشور است که به لحاظ کشاورزی از استعداد زیادی برخوردار بوده است. هدف پژوهش حاضر، شناسایی و رتبه‌بندی عوامل مؤثر بر توسعه گردشگری کشاورزی در استان لرستان بود. این پژوهش به لحاظ هدف از نوع کاربردی و به لحاظ روش اجرا از نوع توصیفی و ترکیب کمی و کیفی است. 12 نفر از محققان حوزه کشاورزی، گردشگری، اقتصاد و مدیریت به عنوان گروه خبرگان در این پژوهش شرکت نمودند. پس از طراحی مدل با روش فراترکیب، پرسشنامه 24 سؤالی محقق‌ساخته با در نظر گرفتن نتایج مدل تهیه و با روش تصادفی بین تعداد 231 نفر از فارغ‌التحصیلان رشته کشاورزی توزیع گردید. وضعیت توزیع داده‌ها نرمال بود و لذا برای ارزیابی امکان برابری میانگین‌های حاصله از آزمون t تک‌نمونه‌ای استفاده شد. نتایج نهایی نشان داد که بین وضعیت مقولات و ابعاد به لحاظ آماری تفاوت معنادار وجود دارد. از بین سه بعد مورد بررسی، بعد فیزیکی و کالبدی در رتبه اول، بعد اجتماعی و فرهنگی در رتبه دوم و بعد اقتصادی در رتبه سوم قرار گرفت. در سطح مؤلفه‌ها نیز شرایط اقلیمی و جغرافیایی در رتبه اول، آموزش و مهارت‌افزایی در رتبه دوم، ارتقاء فرهنگ کسب و کار در رتبه سوم، زیرساخت‌ها در رتبه چهارم، بازاریابی و فروش در رتبه پنجم، آداب و رسوم در رتبه ششم، منابع درآمدی و سرمایه‌گذاری در رتبه هفتم و بالاخره حمایت مالی و تسهیلات در رتبه آخر یا هشتم قرار گرفتند. تأمین زیرساخت، آموزش مستمر و مهارت‌افزایی به عنوان پیشنهادهای اصلی مطرح شد.