تداوم در نوآوری و خلاقیت که جزئی از کارآفرینی اجتماعی هستند، زمینه را برای گذار از نظام گردشگری سنتی به گردشگری نوین فراهم می‌نمایند. کارآفرینی اجتماعی جدیدترین گفتمان و راهبرد از حوزه معرفتی پارادایم توسعه پایدار است که در عصر فراپست‌مدرن برای کاهش مشکلات و آسیب‌های اجتماعی مطرح شده است. این مفهوم راهبردی بر پایه نوآوری و استفاده از فناوری‌های نوین به‌ویژه فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات در اکثر کشور‌های پیشرفته گسترش یافته است. بر همین اساس، پژوهش حاضر با هدف مقایسه روش‌های کارآفرینی اجتماعی در راستای توسعه گردشگری در روستاهای هدف گردشگری استان لرستان انجام شد. پژوهش به لحاظ هدف از نوع کاربردی و به لحاظ روش گردآوری داده‌ها توصیفی است و با رویکرد پیمایشی مقطعی انجام شده است. جهت گردآوری داده‌ها از روش کتابخانه‌ای و میدانی استفاده شد. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش شامل خبرگان حوزه گردشگری خبرگان دانشگاهی بود که به شیوه گلوله‌برفی تعداد 12 نفر از آنها به صورت هدفمند انتخاب شدند. در مجموع 12 نفر در پژوهش شرکت داشتند. ابزار گردآوری پرسشنامه محقق‌ساخته بود که ابتدا 28 روش برای کارآفرینی اجتماعی از طریق مراجعه به تحقیقات موجود، شناسایی و از 12 نفر اعضابی نمونه خواسته شد که با توجه به شرایط روستاهای هدف گردشگری در استان از بین روش‌های مورد نظر، مناسب‌ترین‌ها را مشخص نمایند. بدین ترتیب 12 روش انتخاب و سپس با روش مقایسه زوجی به رتبه‌بندی آنها پرداخته شد. در پایان مشخص شد که کارآفرینی یکپارچه با سهم 15 درصد در رتبه اول؛ کارآفرینی تحول‌آفرین با سهم 13 درصد در رتبه دوم؛ کارآفرینی مبتنی بر توان اجتماعی افراد با سهم 13 درصد در رتبه سوم؛ کارآفرینی اجتماعی دولتی (استفاده از سرمایه و حمایت بخش دولتی) با سهم 9 درصد در رتبه چهارم قرار گرفتند و بالاخره کارآفرینی اجتماعی به روش خطرپذیر اجتماعی با سهم 4 درصد در رتبه دوازدهم قرار گرفت.