محوطه¬ها و تپه¬های باستانی یکی از مهم¬ترین ظرفیت¬های هر استان در توسعه گردشگری است. این امر از آن جهت اهمیت دارد که با بررسی ظرفیت¬های تمدنی و لایه¬نگاری این محوطه¬ها، تامین شرایط برای تبدیل شدن آنها به سایت موزه¬های رو باز جهت بازدید گردشگران، علاقمندان و باستان شناسان مهیا گردد. در کنار این امر توسعه زیرساخت¬های گردشگری در جوار این سایت موزه¬ها از نکات کلیدی در جذب گردشگران است. استان چهارمحال و بختیاری یکی از بکرترین مناطق کشور جهت کاوش¬های باستان شناسی و تبدیل محوطه¬های باستانی آن به سایت موزه¬های گردشگری است. ایده¬ای قابل تامل که متاسفانه تاکنون به آن جامعه عمل پوشانده نشده است.
این پژوهش بطور کلی ضمن معرفی محوطه¬های باستانی شاخص استان چهارمحال و بختیاری که در ادوار نوسنگی، مس و سنگی، ایلامی، تاریخی و اسلامی توالی استقراری داشته اند؛ شرایط محیطی و جغرافیایی شهرستان¬های مستعد استان را نیز بررسی کرده است تا به درک روشنی از پراکنش این محوطه¬ها در سطح استان پرداخته شده¬باشد. این استان هم اکنون تنها یک موزه سرپوشیده باستان شناسی مستقر در ساختمان حمام تاریخی پرهیزکار شهرکرد دارد. محوطه¬های باستانی مورد بررسی در این پژوهش تپه اسکندری و تپه¬های اطراف آن در شهر هَفشِجان، گورگای تپه و تپه سراب شهرکیان در شهرستان شهرکرد، تپه بَردنَکان ده¬چشمه در شهرستان فارسان، تپه بهرام گور گندمان و تپه بالاشگرد بلداجی در شهرستان بروجن، تپه گِندیان خراجی در شهرستان کیار، تپه قلعه افغان در شهرستان خانمیرزا و تپه قلعه گِلی در شهرستان لردگان است. بنابراین آنچه که برای این استان مدنظر است ضرورت تشکیل سایت موزه¬هایی از نوع شکل گیری موزه¬های باز با محتوای تاریخی باستانی و با مقیاس استانی و منطقه¬ای در همسایگی استانهای مهم گردشگری اصفهان و خوزستان است.