شاهنشاهی هخامنشی به دست کوروش دوم در 550 ق.م. بنیانگذاری شد. هخامنشیان در نبردهای ماراتن، سالامیس و پلاته در برابر لشکر یونانیان شکست خوردند. اردشير یکم با دوراندیشی ویژه خود دريافت كه ديگر نمي توان با نيروي سپاه و شمشير بر سرزمين يونان كه با مركز امپراتوري دوری زيادي داشت چیره شود. او مناسبات خارجي هخامنشيان را بازنگری کرد و برآن شد که از سكه هاي زرين پارسي براي خشنودی فرمانداران دولت شهرهاي يونان و فريب آنها استفاده نماید. دگرگونی بنیادی هخامنشیان در مناسبات خارجی خود پیگیری و سرانجام در دوره اردشیر دوم دستاورد آن نمایان شده و سکه های پارسی بر سلاح یونانی پیروز گردید. علیرغم این پیروزی گذشت زمان آشکار ساخت که سیاست سکه و جدایی اندازی در درازمدت به زیان شاهنشاهی هخامنشی بوده است. در این پژوهش تلاش خواهد شد تا با بهرمندی از شیوه پژوهش های تاریخی با رویکرد مطالعه تحلیلی- توصیفی و با استناد به بن مایه های یونانی و پژوهش های اخیر پیرامون روابط ایران و یونان در دوره هخامنشیان چگونگی کارآمدی سکه های پارسی در برابر یونانیان و سپس پیامدهای آن، تبیین گردد.