وضعیت دستگاه فتوسنتزی به‌عنوان یکی از شاخص‌های ارزیابی میزان تحمل گیاهان در مقابله با تنش‌های محیطی محسوب می‌شود. در همین راستا اثر سه دما (9-، 12- و 15- درجه سانتی‏گراد) روی تحمل به یخ‌زدگی 10 توده بومی شنبلیله (آذری، اردستان، رودسر1، رودسر2، شیراز، شیروان، نیشابور، مشهد، همدان و هندی) در چهار دوره بازیابی (12، 24، 48 و 72 ساعت) به‌صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار بررسی شد. کاهش دما از 9- به 12- و 15- درجه سانتی‌گراد در توده‌های شنبلیله سبب کاهش بیشینه‌ کارایی پتانسیل فتوسیستم II (F'v/F'm) شد. کمترین میزان این شاخص در اکثر توده‌ها در دماهای 12- و 15- درجه سانتی‌گراد به ترتیب 72 و 48 ساعت بعد از اعمال تنش مشاهده شد. در دمای 15- درجه سانتی‌گراد روند کاهشی و غیرقابل برگشت در مقدار این شاخص مشاهده شد که با توجه به از بین رفتن توده‌ها در این دما قابل توجیه می‌باشد. تنها توده‌های رودسر2، شیروان، مشهد و نیشابور از بقای بالای 50 درصد در دمای 12- درجه سانتی‌گراد و نوسانات کمتر این شاخص در مواجه با تنش دمایی 9- و 12- درجه سانتی‌گراد برخوردار بودند که این امر نشان دهنده حساسیت کمتر آن‌ها به تنش یخ‌زدگی و توانایی بازیابی مناسب عوامل فلورسانس کلروفیل می‌باشد. همبستگی مثبت و معنادار بین بیشینه‌ کارایی پتانسیل فتوسیستم II با درصد بقاء (**81/0=r2) و صفات مربوط به رشد مجدد مانند سطح برگ (**76/0=r2) و وزن خشک (**73/0=r2) مشاهده شد که نشان دهنده مناسب بودن این توده‌ها جهت انجام مطالعات تکمیلی جهت کشت پاییزه می‌باشد.