هدف از انجام این پژوهش مقایسه تاثیر سبک های ارتباطی خانواده از جمله: توافق كننده، كثرت گرا، محافظت كننده و بي قيد بر ميزان شادکامی دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه اول شهر ساوه در سال تحصیلی 1401- 1400 می باشد. حجم نمونه مورد نظر بر اساس جدول مورگان 200 نفر می باشد. در پژوهش حاضر برای سنجش میزان شادکامی از پرسشنامه ی تجديدنظرشده آكسفورد و براي تعيين انواع الگوهاي ارتباطي، پرسشنامه كوئرنر و فيتزپاتريك به كار برده شد. پايايي پرسشنامه ها به روش آلفاي كرونباخ(پرسشنامه ی تجديدنظرشده آكسفورد 92/0 و انواع الگوهای ارتباطی مقدار آلفای کرونباخ 89/0 برای بعد گفت‌وشنود و 79/0 برای همنوایی گزارش شده است) و روايي آن ها به شيوه تحليل عامل(مقدار بار عاملی پرسش‌ها در عامل استخراجی در مقیاس شادکامی از 39/0 تا 72/0 و در ضریب گویه های مقیاس الگوی ارتباطی گفت‌وشنود از 34/0 تا 76/0 و ضریب گویه های الگوی همنوایی از 45/0 تا 73/0 در نوسان بوده است) سنجيده شد. با توجه به روش و ماهیت پژوهش و فرضیه های آن، برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از تحليل واريانس و آزمون همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که كه بين الگوهاي ارتباطي از نظر ميزان شادي تفاوت معني دار وجود دارد ( p<0/001) . جهت گيري گفت و شنود در مقايسه با جهت گيري همنوايي، به ويژه در پسران، عامل اصلي در ارتباطات خانوادگي است كه شادکامي بيشتر را در پي دارد همچنین در الگوهای خانواده‌های توافق کننده و کثرت گرا، پسران نسبت به دختران شادکامی بیشتری را تجربه می کنند ولی درالگوی بی قید این نتیجه برعکس بود و در الگوی محفاظت کننده تفاوتی میان دو جنس وجود نداشت. آزمون تعقیبی شفه نشان داد كه در الگوهاي توافق كننده و كثرت گرا ميانگين نمره شادکامي بالاتر و در الگوهاي محافظت كننده و بي قيد ميزان آن پايين تر است( p<0/05). این نتیجه بیانگر نقش کلیدی متغیر گفت و شنود در تعیین شادکامی است.