این تحقیق با هدف بررسی نقش روش های تدریس بر آرامش روان و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی در سال 1402 انجام شد. روش تحقیق نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر پایه ششم ابتدایی شهریزد در سال 1402 می باشد که تعداد آنها 5353 نفر است.نمونه پژوهش حاضر حدود200 نفر از دانش آموزان که براساس ملاک های ورودی به مداخله به صورت تصادفی به چهار گروه آزمایش(سه گروه آزمایش) و (یک گروه)کنترل تقسیم شدند(هر گروه 50 نفر) . گروه آزمایش تحت مداخله روش های تدریس(بارش مغزی، نقش مفهومی و مشارکتی)در 10 جلسه 90 دقیقه ای (هفته ای دوبار) قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله را دریافت نکردند. ابزار پژوهش پرسش نامه های آرامش روان گلندنبرگ و میلر (1979) و پرسشنامه سرزندگی تحصیلی حسین چاری و دهقانی زاده(1391) بودند. یافته ها با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد که در هر سه گروه آزمایش شاهد کاهش ميانگين نمرات آرامش روانی در مقايسه با گروه كنترل پس از اجراي هر یک از روش‌های آموزشی هستيم و با توجه به اینکه در متغیر آرامش روانی نمرات پایین‌تر نشان‌دهنده سطح بهتر آرامش روانی افراد است؛ بنابراین می‌توان گفت روش‌های تدریس بر ارامش روانی دانش آموزان پايه ششم ابتدايي اثرات مثبتی داشته است. با توجه به میزان افزایش رخ داده در هر روش تدریس می‌توان گفت در روش تدریس نقشه مفهومی نسبت به سایر روش‌های مورد تدریس، پیشرفت بیشتری در ارامش روانی دانش آموزان پايه ششم ابتدايي داشته و همچنین در هر سه گروه آزمایش افزايش ميانگين نمرات سرزندگی تحصیلی در مقايسه با گروه كنترل پس از اجراي هر یک از روش‌های آموزشی بوده و با توجه به اینکه در متغیر سرزندگی تحصیلی نمرات بالاتر نشان‌دهنده سطح بهتر سرزندگی تحصیلی افراد است؛ بنابراین می‌توان گفت روش‌های تدریس بر سرزندگی تحصیلی دانش آموزان پايه ششم ابتدايي اثرات مثبتی داشته است. با توجه به میزان افزایش رخ داده در هر روش تدریس می‌توان گفت در روش تدریس مشارکتی نسبت به سایر روش‌های مورد تدریس، پیشرفت بیشتری در سرزندگی تحصیلی دانش آموزان پايه ششم ابتدايي بوده است.