افت کیفیت محیط شهری ناشی از الگوی حاکم بر شهرنشینی در شهرهای صنعتی و تغییرات اساسی در ساختار و عملکرد بخش‌های مرکزی و قدیمی شهر، موجب مطرح شدن مفهوم بازآفرینی بافت‌های تاریخی و قدیمی شده است. بافت های تاریخی شهر سیاست های بازآفرینی شهری و برنامه های بازآفرینی شهری می تواند منجر به بهبود کیفیت زندگی در سکونتگاه ها شود. هدف این پژوهش بررسی و ارزیابی پروژه های بازآفرینی شهری در جنوب ایران می باشد و در این راستا کلان شهر شیراز به عنوان مطالعه موردی انتخاب شده است. در این تحقیق پس از بررسی مقالات و کتب مختلف و مشاوره با کارشناسان، ابعاد و موارد بازآفرینی پایدار شهری شناسایی شد. سپس با طراحی پرسشنامه و توزیع آن در بین 66 نفر از کارشناسان شهرداری و اساتید دانشگاه به عنوان متخصصان حوزه شهری، عملکرد پروژه‌های بازآفرینی شهری در شهر شیراز مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که مهم‌ترین چالش‌های طرح‌های بازآفرینی در شیراز مربوط به مسائل زیست‌محیطی و به‌ویژه مدیریت پسماند است. از این رو لازم است شهرداری شیراز با سرمایه گذاری بیشتر در تجهیزات جمع آوری، حمل و نقل و بازیافت زباله و همچنین تخصیص نیروهای انسانی و مدیریتی بیشتر گام های موثرتری در جهت بهبود مدیریت پسماند شهری بردارد.