فضاي سبز شهری يكي از عوامل و عناصر كالبدي بسيار مهم در شهر و برنامه ريزي شهري است كه جايگاه ويژه‏اي در نزد برنامه ريزان شهري دارد.دليل اين مسئله به تاثيروكاركردبسيارمهم فضاي سبز در ابعاد اكولوژيكي و گذران اوقات فراغت, تفریح و مصاحبت با دوستان و گرد همایی اجتماعی و فرهنگی برای شهروندان درمناطق شهري برمي‏گردد كه باعث مي¬شود توسعه فضاي سبز در مناطق شهري يكي از اولويت‏هاي اصلي و اوليه بسياري از مديريتهاي شهري در شهرهاي جهان باشد.فضاي سبز مطلوب شهري اثر بسزائي در ساماندهي كالبدي و كاركردهای شهر خواهد داشت كه رويكردي جدي به سمت ايجاد شهر سالم قلمداد می¬گردد . براساس اين اهميت است كه سرانه ، سطح ، توزیع و پراکنش این کاربری در شهرها جایگاه ویژه ای داشته و در برنامه ریزی توسعه فضای سبز شهری به این موارد توجه زیادی صورت می گیرد.در اين تحقيق به بررسي وضعيت فضاي سبز در منطقه 5 شهرداري تهران بر اساس داده های مربوط به سالهای 1389 لغایت 1398پرداخته ايم. اين تحقيق براساس روش مطالعات كتابخانه اي همراه با پيمايش ميداني انجام شده است. نتايج تحقيق نشان مي‎دهد كه سرانه فضای سبز شهری در این منطقه از 11مترمربع در سال 1389 به 48/14 مترمربع در سال 1398 رسیده است که با توجه به استانداردهای کشوری و جهانی سرانه فضای سبز که برای هر فرد در شهرهای پر جمعیت بین 15 تا 50 مترمربع وبطور متوسط 30 مترمربع می باشد از وضعیت مطلوب و خوبی برخوردار نیست .همچنین توزیع و پراکنش فضای سبز شهری در سطح نواحی منطقه مذکورنیز بر پایه داده های سال 1389 ازکیفیت مطلوبی برخوردارنیست . بنابراین ضروری است که توسعه فضای سبز شهری در محدوده مطالعاتی مد نظر جدی مدیران و برنامه ریزان شهری مربوطه باشد .