در عصر حاضر مهم¬ترین منبعی که سازمان¬ها براي رقابت در محیط متلاطم و بی¬ثبات در اختیار دارند، نیروي انسانی کارآمد و متخصص است. یکی از عواملی که تأثیر بسیار زیادي بر کارایی و اثربخشی کارکنان دارد؛ موضوع سلامت کارکنان هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی و روان می¬باشد. بر همین اساس، هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر عوامل شغلی و سازمانی بر سلامت روان کارکنان است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردي و از نظر شيوه گردآوري داده‌ها، توصيفي- پيمايشي مي‌باشد. جامعه آماری این پژوهش کليه کارکنان رسمي دانشگاه بیرجند است که از بين آن‌ها 183 نفر براساس فرمول کوکران و با استفاده از نمونه‌گیری طبقه‌اي تصادفي انتخاب شدند. به‌منظور جمع¬آوری داده¬ها از سه پرسشنامه سلامت روان پارک و جونگ جانگ (2015)، عوامل شغلي مدل هاکمن و اولدهام (1980) و عوامل سازماني مدل قدم‌پور (1394) که روایی آن‌ها توسط نخبگان و صاحب‌نظران امر مورد تأیید قرار گرفت، استفاده شده است. همچنين، پايايي پرسشنامه سلامت روان با استفاده از آلفای کرونباخ 850/0، پرسشنامه عوامل شغلی 855/0 و پرسشنامه عوامل سازمانی 891/0 محاسبه گردید که نشان از قابليت اعتماد بالا به هر سه پرسشنامه دارد. درنهايت، داده¬ها توسط نرم‌افزار SPSS و با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته¬ها حاکی از آن است که از بین عوامل شغلی (تنوع مهارت، هویت شغل، اهمیت شغل، خودمختاری و بازخورد) و عوامل سازمانی (سبک مدیریت، شرایط کار، جو سازمان و کیفیت روابط بین‌ فردی)، تنها عامل کیفیت روابط بین ‌فردی بر سلامت روان کارکنان در دانشگاه بیرجند اثر معناداری نمی‌گذارد و مابقی عوامل اثر مثبت و معناداری بر روی بر سلامت روان کارکنان در این دانشگاه دارند.