هدف از پژوهش حاضر ارتباط بین سلامت اجتماعی و سلامت روانی با شاخص­‌های کیفیت زندگی سالمندان در دوره همه­‌گیری کووید 19 بود. تحقیق حاضر از نوع توصیفی _ همبستگی بود که به صورت میدانی انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق حاضر کلیه سالمندان 50 تا 70 ساله فعال در پارک­‌ها و مراکز ورزشی شهر خلخال بودند که تعداد آنها حدود 300 نفر برآورد شد. از این تعداد بر اساس جدول مورگان 100 نفر به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای اندازه­‌گیری متغیرها از پرسشنامه‌­های سلامت اجتماعی کییز و شپیرو (2004)، پرسشنامه 28 سوالی سلامت عمومی گلدبرگ و همکاران (1997) و همچنین از پرسشنامه استاندارد 36 سوالی کیفیت زندگی SF-36 استفاده شد. براي توصیف آماري داده‌­ها از جداول توزیع فراوانی و میانگین و در سطح آمار استنباطی از آزمون تی تک نمونه‌­ای، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. داده‌­ها به کمک نرم افزار آماري SPSS و AMOS و در سطح خطای 0/05 مورد تحلیل قرار گرفت. بین سلامت اجتماعی و سلامت روانی با شاخص­‌های کیفیت زندگی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت و کیفیت زندگی توسط سلامت اجتماعی و سلامت روانی سالمندان ورزشکار در دوران بیماری کووید 19 پیش­‌بینی شد و مدل برازش قابل قبولی داشت. با توجه به این نتایج در دوران کووید 19 باید توجه بیشتری به سالمندان از طرف خانواده ها و ارگان­‌هایی چون وزارت ورزش و جوانان و بهزیستی شود.