آفت¬کش¬های زیستی گروهی از ترکیبات با منشأ طبیعی می¬باشند که به عنوان مهارکننده رشد آفات کشاورزی شناخته شده¬اند. با توجه به اثرات ناگوار استفاده از آفت¬کش¬های شیمیایی بر محیط زیست و سلامت انسان، امروزه استفاده ازآفت¬کش¬های زیستی، روشی مؤثر، بی¬خطر و حیاتی در کشاورزی پایدار تلقی می¬شود. پیشرفت¬های فنی و نگرش نوین جامعه به غذا و محیط زیست، باعث افزایش فروش آفت¬کش¬های زیستی در دنیا شده¬است و پیش¬بینی¬ها حاکی از افزایش فروش سالیانه آفت¬کش¬های زیستی در سال¬های آینده دارد.
این طرح با کاشت ۹ گلدان لوبیا تحت عنوان گیاه میزبان شروع شد. پس از ۶ برگی شدن لوبیاها رهاسازی کنه تارتن با قرار دادن برگ¬های آلوده به آفت، روی گلدان¬ها انجام شد. تعداد کنه¬های زنده روی برگ¬ها پس از سه روز از رهاسازی شمارش شد. سپس هر عصارۀ شیرین¬بیان و میخک روی ۴ گلدان اسپری شدند. یک گلدان هم به عنوان گیاه شاهد آب¬پا¬شی شد. پس از ۳، ۷ و ۱۵ روز تعداد کنه¬های متحرک در زیر لوپ شمارش و میانگین گرفته¬شد.
طبق نتایج هر دو عصاره قابلیت کاهش فعالیت زیستی کنه تارتن را دارا می باشند و در این میان اثرات مربوط به عصارۀ آبی شیرین¬بیان نسبت به میخک در طولانی مدت بیشتر است.