شوری خاک به‌عنوان یکی از تنش‌های جدی غیرزیستی، عمدتاً در مناطق خشک و نیمه‌خشک رخ می‌دهد و بر فرآیندهای زندگی گیاهان و کشاورزی پایدار در این اراضی تأثیر می‌گذارد و بهره‌وری کشاورزی و توزیع محصولات را در سراسر جهان محدود می‌کند. در این مطالعه، چهار توده محلی کنجد شامل توده محلی سرپل، بغلان و آقچه از کشور افغانستان و توده محلی شهرستان خاتم استان یزد با نام ایران در سه سطح شوری (4، 8 و 12 دسیزیمنس بر متر) با استفاده از آب شور طبیعی تهیه شده از منطقه ساغند استان یزد بهمراه آب شهری (Ec=0.6 dSm-1) به‌عنوان شاهد تحت تیمار دو نوع جلبک (جلبک تخلیص شده از خاک پسته و خاک کنجد) بهمراه یک سطح شاهد (خاک بدون جلبک) در سه تکرار با آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه یزد مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه وایانس و مقایسه میانگین داده‌ها با استفاده از روش دانکن نشان داد که اگرچه توده‌های سرپل، ایران و بغلان کوتاه‌ترین زمان را تا رسیدن به مرحله چهاربرگی در سطوح 4 و 8 تنش شوری با کاربرد جلبک طی نمودند اما در صفت روز تا گلدهی، توده آقچه با کاربرد جلبک خاک پسته در سطوح dSm-1 8 و 4 در کوتاه‌ترین زمان به مرحله گلدهی رسید. در خصوص صفات مرتبط با کپسول نیز نتایج نشان‌دهنده برتری تعداد کپسول در اثر استفاده از جلبک خاک پسته در سطوح dSm-1 12 و 8 توده آقچه و dSm-1 8 توده سرپل بود. همین نتایج درخصوص سایر صفات مرتبط با کپسول شامل تعداد، طول و قطر کپسول نیز در مورد توده آغچه و کاربرد جلبک پسته در سطوح dSm-1 8 و 4 صادق بود. بنابراین به نظر می‌رسد توده آقچه نسبت به سایر توده‌های مورد مطالعه در اثر کاربرد جلبک استخراج شده از خاک پسته توانسته اثرات منفی ناشی از تنش شوری را بکاهد.