مقدمه: بیماری آلزایمر، یک بیماری اپیدمی است که به‌طورجدی بر روی شناخت، خلق‌وخو فعالیت‌های روزانه تأثیرگذار است. یکی از رایج‌ترین وجدی‌ترین پیامدهای سالمندی، سقوط و افتادن است بنابراین ارائه مداخلات برای این منظور مهم می‌باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرینات DNS بر تعادل و عملکرد حرکتی بیماران مبتلا به آلزایمر می‌باشد.
روش کار: بدین منظور تعداد 30 فرد مبتلا به آلزایمر، سطح یک تا سه انتخاب و در دو گروه تمرینی تمرینات DNS و گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. گروه تمرینات DNS به مدت 8 هفته و هفته‌ای 3 جلسه تمرینات مربوط به خود را انجام دادند. آزمون تعادل TUG و آزمون‌های سرعت راه رفتن، عرض گام و طول گام در پیش‌آزمون و پس‌آزمون گرفته شد. برای سنجش تغییرات درون‌گروهی از آزمون تی زوجی و برای اندازه‌گیری تغییرات بین گروهی از آزمون آنکوا در سطح معناداری (05/0>P) استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از آزمون تی زوجی نشان داد تنها در گروه تمرینات DNS در تمامی متغیرها بین پیش‌آزمون و پس‌آزمون اختلاف معنی‌داری وجود داشت (05/0>P)؛ اما این اختلاف در گروه کنترل معنی‌دار نبود (05/0 P) به‌طوری‌که تعادل TUG، سرعت راه رفتن، طول گام و عرض گام گروه تمرینات DNS بهتر از گروه کنترل بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج بدست آمده نتیجه می‌گیریم تمرینات DNS می‌تواند باعث بهبود تعادل و پارامترهای کینماتیکی راه رفتن (عرض گام، طول گام و سرعت راه رفتن) شود و مربیان و متخصصان می‌توانند از این تمرینات برای بهبود تعادل، سرعت راه رفتن، طول گام و عرض گام افراد مبتلا به آلزایمر استفاده کنند.