فتق دیسک کمر می‌تواند باعث وارد شدن فشار بر اعصاب ستون فقرات و بروز درد در کمر، پاها، دست‌ها و گردن شود. هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تأثیر تمرینات ثبات مرکزی، کشش مکانیکی ستون فقرات و ترکیب آن‌ها بر دردزنان 40 تا 50 ساله مبتلابه کمردرد مزمن ناشی از فتق دیسک شهر ایلام بود. جامعه آماری این تحقیق شامل تمامی زنان مبتلابه فتق دیسک کمر در محدوده سنی 40 تا 50 سال شهرستان ایلام بود. نمونه آماری این تحقیق تعداد 60 نفر بودند که به‌صورت هدفمند بر اساس شرایط تحقیق انتخاب شدند و در چهار گروه 15 نفری شامل گروه کنترل، ثبات مرکزی، کشش مکانیکی و ترکیبی به‌صورت تصادفی تقسیم‌بندی شدند. در این تحقیق جهت بررسی میزان شدت درد، از پرسشنامه مقياس ديداری درد (VAS ) استفاده شد. پس از بررسی نرمال بودن داده¬ها با استفاده از آزمون آماری شاپیروویلک، از آزمون تحلیل کوواریانس برای بررسی متغیرهای موردنظر استفاده شد. تمامي تجزیه‌وتحلیل‌های فوق با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 25 در سطح معنی‌داری 95/0و میزان خطای 05/0α≤ انجام شد. نتایج این پژوهش نشان داد تمرینات ثبات مرکزی، کشش مکانیکی ستون فقرات و تمرینات ترکیبی بر درد تأثیر معنی‌داری دارند (001/0=P بین اثر تمرینات ثبات مرکزی، کشش مکانیکی ستون فقرات و ترکیب ثبات مرکزی و کشش مکانیکی بر درد تفاوت معنی‌داری وجود دارد (001/0=P). نتایج تحقیق حاضر نشان داد که هرچند هر سه روش تمرینی باعث کاهش معنی‌دار درد در بیماران کمردرد ناشی از فتق دیسک می‌شود اما تمرینات ترکیبی باعث بیشترین کاهش در میزان درد در این بیماران می¬شود. بنابراین با توجه به نتایج تحقیق حاضر توصیه می‌شود که علاوه بر تمرینات ثبات مرکزی که اصولاً در مراکز درمانی و حرکات اصلاحی استفاده می¬شود از کشش مکانیکی ستون فقرات نیز برای افزایش اثربخشی بر کاهش درد استفاده شود.