هدف از این تحقیق تأثیر 6 هفته پیاده روی با شدت متوسط بر توان هوازی و ترکیب بدن دانش آموزان دختر بود. تعداد 30 نفر از دانش آموزان با میانگین سنی 14/1±20/17سال، وزن 77/9±91/54 کیلوگرم و قد02/6±71/160 سانتی متر از میان دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان بهشهر به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شده و با روش تصادفی به دو گروه تجربی (n=15) و کنترل (n=15)تقسیم شدند. گروه تجربی پس از آزمون های اولیه، پروتکل تمرینی پیاده روی را به مدت 6 هفته، هفته ای 3 جلسه و هر جلسه 30 دقیقه با شدت متوسط (75-50 درصد، ضربان قلب بیشینه)، برنامه پیاده روی در هفته های اول و دوم در مسافت 2800 متر واز هفته سوم تا آخر در مسافت 3200 متر را در پیست دو و میدانی اجرا کردند. آزمودنی ها در هر جلسه تمرین ابتدا 10 دقیقه شروع به گرم کردن کردند و در پایان برنامه سرد کردن را به مدت 10 دقیقه اجرا کردند. طی جلسه ای جداگانه پس آزمون انجام دادند. گروه کنترل بدون پروتکل به اجرای آزمون اولیه و پس آزمون پرداختند. به منظور بررسی طبیعی بودن داده ها از آزمون کولموگروف- اسمیرنف استفاده شد. برای تعیین همسانی داده ها از رویکرد آماری کوواریانس، از t مستقل و t وابسته با (p≤0.05 ) برای تحلیل فرضیه و بررسی معنادار بودن متغیر ها در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. در نتایج این پژوهش بین میانگین پیش آزمون و پس آزمون توان هوازی گروه تجربی اختلاف معنی داری مشاهده شد. بین میانگین پیش آزمون و پس آزمون عوامل مربوط به ترکیب بدن (درصد چربی، توده چربی، شاخص توده بدن و توده بدون چربی) هر دو گروه آزمودنی اختلاف معنی دار مشاهده نشد. نتایج این پژوهش نشان داد 6 هفته پیاده ¬روی با شدت متوسط بر توان هوازی دانش آموزان تأثیرمعنی دار داشته و بر ترکیب بدن تأثیر معنی داری ندارد.