از گذشته چنین بوده است که اصول اخلاقی و مسائل حکمی را در قالب ضرب¬المثل¬ها می¬گنجاندند. ضرب¬المثل¬ها از گذشته در میان مردم رواج داشته و مورد توجه آنان بوده است. یکی از بن¬مایه¬های ضرب¬المثل¬ها، نمود نسبت برادری، دوستی و همسایگی است. با توجه به نمود نسبت برادری، دوستی و همسایگی در ضرب¬المثل¬های عربی خوزستانی و فارسی، نگارنده این پژوهش، با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی به بررسی تطبیقی ضرب¬المثل¬های عربی خوزستانی با فارسی پرداخته است. اطلاعات لازم به روش کتابخانه¬ای از کتاب چهار جلدی کاظم پورکاظم با عنوان امثال و حکم عرب خوزستان، کتاب محمد جواهر کلام و وهاب خانچی با عنوان فرهنگ ضرب¬المثل¬های عرب خوزستان، کتاب توفیق یابری با عنوان ضرب¬المثل¬های عربی خوزستان و کتاب عبدالامیر حسونی زاده با عنوان موسوعه اللهجه الاهوازیه جمع¬آوری شده است. نتایج پژوهش نشان می¬دهد که ادبیات عربی خوزستانی و فارسی، هر دو نسبت به روابط اجتماعی و رعایت حسن سلوک در روابط حساسیت دارند. اشتراکات بین فرهنگ عربی خوزستانی و فارسی در حوزة ضرب¬المثل¬ها ، عمیق است. توجه به خرده فرهنگ ها در شکل¬گیری وحدت و انسجام ملی بسیار مؤثر است.